\

Na wykonywanie transportu drogowego w charakterze pośrednictwa (przewóz zarobkowy) ustawa wymaga uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Zezwolenia udziela się na podstawie spełnienia warunków określonych w rozporządzeniu (WE) 1071/2009, które reguluje dostęp do wykonywania zawodu przewoźnika. Dotyczy przedsiębiorców mających siedzibę we Wspólnocie.

Rozporządzenie w art. 3 określa warunki wykonywania zawodu przewoźnika, oraz wymusza na przedsiębiorcy następujące wymogi :

    rzeczywistą i stałą siedzibę w jednym z państw członkowskich
    dobrą reputację
    zdolność finansową
    wymagane kompetencje zawodowe

Dodatkowo zezwala właściwym władzom w poszczególnych państwach członkowskich na wprowadzenie innych wymogów (z wyjątkiem tych wymienionych), które powinien spełniać przewoźnik.

Jednym z głównych warunków uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika jest wymóg dobrej reputacji, którą określa wcześniej wspomniane rozporządzenie 1071/2009 w art. 6. Odnosi się do dziedzin, w których zarządzający transportem w firmie lub przedsiębiorca nie mogą posiadać zarzutów –  wyroki skazujące (prawomocne) lub sankcje za popełnione naruszenia prawne.

Wyroki lub sankcje obejmują dziedziny :

    prawa handlowego
    prawa upadłościowego
    płac i warunków zatrudnienia
    prawa o ruchu drogowym
    odpowiedzialności zawodowej
    handlu ludźmi lub narkotykami

Artykuł 6 nawiązuje również do wspomnianych wcześniej sankcji za poważne naruszenia, które są określone w załączniku czwartym rozporządzenia.

ZAŁĄCZNIK  IV

Najpoważniejsze naruszenia dla celów art. 6

     Przekroczenie maksymalnych sześciodniowych lub czternastodniowych okresów prowadzenia pojazdu o co najmniej 25 %.
     Przekroczenie, w  rozliczeniu dziennym, o  co najmniej 50 % maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy lub czasu odpoczynku trwającego nieprzerwanie przynajmniej 4,5 godziny.
    Brak tachografu lub ogranicznika prędkości lub korzystanie z  nielegalnego urządzenia, które może zmieniać zapisy w urządzeniach rejestrujących lub ograniczniku prędkości, lub fałszowanie wykresów lub danych pobranych z tachografu lub karty kierowcy.
    Kierowanie pojazdem bez ważnego certyfikatu stwierdzającego zdatność do ruchu drogowego, jeżeli taki dokument jest wymagany na mocy prawa wspólnotowego, lub z poważnym uszkodzeniem między innymi układu hamulcowego, kierowniczego, kół/opon, zawieszenia lub podwozia, które mogłoby stanowić bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa drogowego prowadzące do podjęcia decyzji o unieruchomieniu pojazdu.
    Transport towarów niebezpiecznych, których transport jest zakazany lub które są przewożone w sposób zakazany lub bez zezwolenia, lub bez oznaczenia ich w  pojeździe jako towarów niebezpiecznych, i  tym samym zagrożenie stanowienie zagrożenia życia lub środowiska w takim stopniu, że prowadziłoby to do podjęcia decyzji o unieruchomieniu pojazdu.
    Przewóz osób lub towarów bez ważnego prawa jazdy lub przez przedsiębiorcę, który nie posiada ważnej licencji wspólnotowej.
    Posługiwanie się przez kierowcę sfałszowaną kartą kierowcy, kartą, której nie jest posiadaczem lub którą otrzymał na podstawie fałszywych oświadczeń lub sfałszowanych dokumentów.
    Przewóz towarów przekraczających o  20 % lub więcej maksymalną dopuszczalną masę całkowitą w  przypadku pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 12 ton oraz przekraczających o 25 % lub więcej – w przypadku pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 12 ton.

Ustawa transportu drogowego nawiązuje do wymogu dobrej reputacji  w art. 7d odwołując się wprost do rozporządzenia 1071/2009. Określa m.in. :

    jeżeli wobec przedsiębiorcy, zarządzającego transportem, osoby fizycznej orzeczono skazujący wyrok prawomocny za przestępstwa umyślne w dziedzinach określonych rozporządzeniem 1071/2009

 

lub

2.wydano co najmniej dwie wykonalne decyzje administracyjne o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia w          załączniku czwartym (1071/2009)

 

lub

ukarano co najmniej dwiema prawomocnymi karami grzywny za naruszenie określone w załączniku czwartym (1071/2009)

 

lub

wydano decyzję administracyjną, że utrata dobrej reputacji stanowi adekwatną reakcję za nałożone sankcje

– wymóg dobrej reputacji przestaje być spełniony. Na podstawie decyzji przewoźnik drogowy nie może wykonywać zadań przewozowych rzeczy lub osób.

Decyzja o utracie dobrej reputacji może być zawieszona poprzez decyzje administracyjną i uznana za nieproporcjonalną do naruszeń jakich dopuścił się przewoźnik. Taka sytuacja może mieć miejsce, jeżeli ustalono następujące okoliczności:

    liczba stwierdzonych naruszeń jest nieznaczna do skali ilości przewozów.
    istnieje możliwość poprawy w przedsiębiorstwie, a przedsiębiorca wdrożył procedury które mają na celu zapobieganie dalszych naruszeń.
    w sytuacji cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika znacząco wzrośnie bezrobocie na danym obszarze gminy lub miejscowości.
    poprzez cofnięcie zezwolenia firmie transportowej potrzeby społeczne odnoszące się do transportu publicznego (osób) nie będą zaspokojone.

Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego właściwy organ wydaje na czas nieokreślony.

Licencje wspólnotową (przewóz międzynarodowy) przewoźnik uzyskuje wyłącznie na podstawie określonych zasad, które zawiera rozporządzenie (WE) 1072/2009. Licencje wydaje się, jeżeli wcześniej zostały spełnione warunki związane z zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, a okres ważności może wynosić do 10 lat z możliwością przedłużenia (1072/2009 art. 4 ust. 2). Licencja uprawnia do przewozów krajowych oraz międzynarodowych. Jest dokumentem stanowiącym własność tylko jednej firmy transportowej, czyli nie można jej użyczać innemu przewoźnikowi.

W postępowaniu administracyjnym organ wydający może przenieść uprawnienia wynikające z zezwolenia zawodu przewoźnika drogowego lub licencji wspólnotowej na rzecz osoby trzeciej, ale tylko w następujących okolicznościach:

śmierci osoby posiadającej zezwolenie na przewóz krajowy lub licencję wspólnotową, o ile występuje spadkobierca.
wynikających z kodeksu spółek handlowych (np. przekształcenia) lub prawa upadłościowego.

Warunkiem przeniesienia w decyzji administracyjnej zezwolenia lub licencji jest spełnienie określonych wymagań w ustawie transportu drogowego przez osobę przejmującą uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej. Procedurę wszczyna się na wniosek osoby zainteresowanej.

Przewoźnik ma obowiązek zgłoszenia zmian do zezwolenia lub licencji nie później niż 28 dni, licząc od dnia ich powstania. Jeżeli nastąpi zawieszenie działalności na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, to obowiązkiem przewoźnika jest zgłoszenie tego faktu do właściwego organu w terminie 14 dni, licząc od dnia w którym nastąpił okres zawieszenia. W tej sytuacji właściciel firmy transportowej jest zobowiązany zwrócić wszystkie wypisy z licencji, jeżeli nastąpiło zawieszenie w całości lub ich część w ilości wycofanych pojazdów. Organ, który wydał licencje zwraca ją oraz wypisy w okresie 7 dni przed upływem czasu zawieszenia.