W zastosowaniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009Wyszukaj dostępne tłumaczenia poprzedniego linkuPL ••• , o ile prawo krajowe nie stanowi inaczej, przepis ten nie ma zastosowania do przedsiębiorstw wykonujących zawód przewoźnika drogowego wyłącznie poprzez:

• w przypadku przewoźników drogowych rzeczy, pojazdów silnikowych lub zespołów pojazdów, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 2,5 tony;
• pojazdy używane przez przedsiębiorstwa wykonujące usługi drogowego transportu pasażerskiego wyłącznie do celów niehandlowych lub których głównym zajęciem jest inny niż przewoźnik drogowy osób (1) ;
• pojazdy silnikowe o maksymalnej dopuszczalnej prędkości nieprzekraczającej 40 km/h.

(1) Na mocy Rozporządzenia każdy przewóz drogowy, inny niż przewóz odpłatny lub na własny rachunek, za który nie jest pobierane żadne bezpośrednie lub pośrednie wynagrodzenie i który nie generuje bezpośrednio ani pośrednio żadnego dochodu dla kierowcy pojazdu lub dla osób trzecich, które nie jest związane z działalnością zawodową, należy uważać za przewóz wyłącznie w celach niehandlowych.

     Pojazd powinien powrócić do jednego z centrów operacyjnych przedsiębiorstwa w państwie członkowskim siedziby co najmniej w ciągu ośmiu tygodni po opuszczeniu tego państwa członkowskiego.

Zgodnie z przepisami UE dotyczącymi obliczania okresów, dat i terminów, łączny okres 8 tygodni, o których mowa, rozpoczyna się od 0:00 dnia następującego po opuszczeniu pojazdu z państwa członkowskiego siedziby i kończy się z końcem dnia ten sam dzień ósmego następnego tygodnia (1) . Pojazd powinien zatem wrócić do tego centrum operacyjnego lub do innego centrum operacyjnego przedsiębiorstwa w państwie członkowskim siedziby najpóźniej o 23:59 tego samego dnia tygodnia 8 tygodni później.

Na przykład, jeżeli pojazd opuszcza państwo członkowskie siedziby w dowolnym momencie we wtorek 29 marca 2022 r., powinien wrócić do dowolnego centrum operacyjnego przedsiębiorstwa w państwie członkowskim siedziby najpóźniej pod koniec (23:59) Środa 25 maja 2022 r. 

Zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi obliczania okresów, dat i terminów (1) , jeżeli ostatnim dniem okresu wyrażonego w tygodniach jest dzień ustawowo wolny od pracy, niedziela lub sobota, termin upływa z upływem ostatniej godziny następnego dnia roboczego. Biorąc pod uwagę, że obowiązek dotyczy zwrotu pojazdu do państwa członkowskiego prowadzenia działalności, znaczenie mają jedynie dni ustawowo wolne od pracy w tym państwie członkowskim.

W rezultacie, jeżeli pojazd opuści centrum operacyjne w dowolnym momencie w piątek 25 marca 2022 r., okres 8 tygodni kończy się w sobotę 21 maja 2022 r. Jednakże, ponieważ ostatnim dniem tego okresu jest sobota, okres ten uważa się za kończą się o 23h59 następnego dnia roboczego, czyli w poniedziałek 23 maja 2022.

(1) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom) nr 1182/71Wyszukaj dostępne tłumaczenia poprzedniego linkuPL ••• z dnia 3 czerwca 1971 r. określające zasady mające zastosowanie do okresów, dat i terminów.

UE

 Zgodnie z art. 12 akapit drugi i trzeci kierowca może odstąpić od art. 6 ust. 1 i 2 oraz art. 8 ust. 2, przekraczając dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu. Jeżeli łączny dzienny czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę jest krótszy niż maksymalny dozwolony czas, czy kierowca może skorzystać z odstępstwa od art. 8 ust. 2 bez konieczności przekraczania dziennego lub tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu? Jeżeli w wyniku skorzystania z tego odstępstwa kierowca rozpoczyna swój tygodniowy okres odpoczynku później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych liczonych od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku, czy stanowi to naruszenie rozporządzenia?

Art. 12

Celem odstępstwa jest umożliwienie kierowcy – w wyjątkowych okolicznościach – spędzenia tygodniowego okresu odpoczynku w „miejscu zamieszkania” (tj. w miejscu zamieszkania kierowcy lub w centrum operacyjnym pracodawcy), a nie w miejscu oddalonym o maksymalnie 2 godziny jazdy od jego „miejsca zamieszkania”. Pozwala to na odstępstwo od ograniczeń czasu prowadzenia pojazdu (art. 6 ust. 1 i 2) lub od obowiązku wykorzystania dziennego okresu odpoczynku w ciągu 24 godzin od upływu poprzedniego okresu odpoczynku (art. 8 ust. 2). Czasami kierowca będzie musiał odstąpić zarówno od art. 6 ust. 1 i 2, jak i od art. 8 ust. 2, ale niekoniecznie. W innych przypadkach, gdy na przykład kierowca może prowadzić pojazd przez godzinę lub dwie godziny dłużej bez przekraczania maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu wynoszącego 9 lub 10 godzin określonego w art. 6 ust. 1 oraz maksymalnego tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu wynoszącego 56 godzin określonego w art. 6 ust. 2, odstępstwo będzie ograniczone do art. 8 ust. 2.

Art. 12 nie zezwala jednak kierowcy na odstępstwo od obowiązku rozpoczęcia tygodniowego okresu odpoczynku nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24 godzinnych, licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku, jak określono w art. 8 ust. 6 akapit drugi. W związku z tym odstępstwo należy stosować uważnie.

Na przykład, jeżeli kierowca zakończył poprzedni tygodniowy okres odpoczynku o godz. 8 w poniedziałek, musi rozpocząć następny tygodniowy okres odpoczynku o godz. 8 w niedzielę. Jeżeli w sobotę (szósty 24-godzinny okres pracy) kierowca rozpoczął prowadzenie pojazdu o godz. 8 i prowadził 12 godzin (10 godzin dozwolonych + maksymalnie 2 godziny na podstawie odstępstwa), wykorzystując wszystkie niezbędne przerwy (łącznie 2 godziny w tym przykładzie), mógłby dotrzeć do „miejsca zamieszkania” około godz. 22.00 w sobotę. Pozwoliłoby to kierowcy na rozpoczęcie tygodniowego okresu odpoczynku w terminie wymaganym w art. 8 ust. 6.

        Zgodnie z art. 8 ust. 2a przewoźnikowi nie wolno wykonywać przewozów kabotażowych tym samym pojazdem w tym samym państwie członkowskim w ciągu czterech dni od zakończenia przewozów kabotażowych w tym państwie członkowskim. Celem tego przepisu jest uniknięcie sytuacji, w której kolejne przewozy międzynarodowe umożliwiają przewoźnikom wykonywanie przewozów kabotażowych w sposób, który tworzy stałą lub ciągłą działalność. W związku z tym przepis ten pozostaje bez uszczerbku dla prawa do wykonania trzech kolejnych przewozów kabotażowych w przyjmującym państwie członkowskim w ciągu siedmiu dni następujących po przychodzącym przewozie międzynarodowym, pod warunkiem że od ostatniego rozładunku w poprzednim okresie przewozów kabotażowych minęły cztery dni przeprowadzone w tym państwie członkowskim.

Czterodniowy okres na odstąpienie od umowy obowiązuje za każdym razem, gdy zakończy się przewóz kabotażowy i pojazd opuszcza przyjmujące państwo członkowskie, niezależnie od tego, czy przed wyjazdem pojazdu z danego państwa członkowskiego wykonano tylko jedną lub więcej przewozów kabotażowych. Wynika z tego, że okres odstąpienia od umowy zaczyna obowiązywać indywidualnie dla każdego państwa członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż, nawet jeśli w tym państwie członkowskim miał miejsce tylko jeden przewóz kabotażowy.

Podczas tego okresu „odstąpienie od umowy” możliwe jest jednak wykonywanie przewozów kabotażowych w innym państwie członkowskim. Przewoźnik może również wykonać jedną lub kilka operacji transgranicznych z lub do państwa członkowskiego, w którym miał miejsce kabotaż (odpowiednio do lub z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego) w ciągu ostatnich 4 dni, lub tranzyt przez lub przebywać w państwie członkowskim, w którym odbywał się kabotaż, bez wykonywania przewozów kabotażowych. W praktyce, jeżeli przewoźnik wykonuje przewóz kabotażowy w państwie członkowskim A po przewozie międzynarodowym, a następnie wykonuje inny przewóz kabotażowy w państwie członkowskim B, nie może on wykonać przewozu kabotażowego w państwie członkowskim A w ciągu czterech dni od zakończenia swojego przewozu kabotażowego w Państwo Członkowskie A. Po przewozie kabotażowym w Państwie Członkowskim B może przejeżdżać przez oba Państwa Członkowskie A i B oraz może wykonywać nowe przewozy międzynarodowe do tych Państw Członkowskich. Jednak w tym ostatnim przypadku nie będzie można wykonywać nowych przewozów kabotażowych w państwie członkowskim A lub B przed upływem czterech dni od wyładunku ostatniej operacji kabotażowej w tym państwie członkowskim A lub B.

Okres odstąpienia od umowy rozpoczyna się od zakończenia przewozu kabotażowego poprzedzającego wyjazd z danego państwa członkowskiego. Jeżeli w ramach jednej operacji kabotażowej jest kilka punktów rozładunkowych, należy wziąć pod uwagę ostatni rozładunek. Również w tym przypadku należy wziąć pod uwagę dni kalendarzowe, a nie tylko okres 24 godzin. W związku z tym naliczanie 4-dniowego okresu odstąpienia od umowy rozpoczyna się od godziny 00:00 dnia następującego po wykonaniu ostatniego przewozu kabotażowego w danym państwie członkowskim – lub ostatniego rozładunku w przypadku wielu punktów rozładunku – i kończy się o godzinie 23:59 czwartego następnego dnia. W praktyce oznacza to, że jeśli ostatni przewóz kabotażowy zostanie wykonany w dowolnym momencie w dany poniedziałek, okres odstąpienia od umowy kończy się z końcem kolejnego piątku, a przewóz kabotażowy można wznowić w sobotę od godziny 0h00.

str.EU