Art. 34 ust. 6 lit. f) i art. 34 ust. 7 rozporządzenia 165/2014

    Art. 34 ust. 6 lit. f) i 7 rozporządzenia (UE) 165/2014 stanowią, że kierowcy ręcznie wpisują symbol państwa, do którego wjeżdżają po przekroczeniu granicy państwa członkowskiego. Obowiązek obowiązuje od 20 sierpnia 2020 r. w odniesieniu do pojazdów wyposażonych w tachograf analogowy oraz od 2 lutego 2022 r. w odniesieniu do pojazdów wyposażonych w tachograf cyfrowy.

Kierowca musi zatrzymać się na najbliższym możliwym miejscu postoju na granicy lub za nią. Jeżeli przekraczanie granicy państwa członkowskiego odbywa się promem lub pociągiem, kierowca musi wpisać symbol państwa w porcie lub stacji przybycia.

  Należy również zauważyć, że od 20 sierpnia 2020 r. kierowcy pojazdów wyposażonych w tachograf analogowy są zobowiązani do rejestrowania symbolu krajów, w których rozpoczął się i zakończył dzienny okres pracy, tak jak miało to już miejsce w przypadku pojazdów wyposażonych w tachograf cyfrowy.

 Jakie są wyjątkowe okoliczności, w których kierowca może przekroczyć dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu?

 Jak zapanować nad takimi wyjątkowymi okolicznościami?

Artykuł 12 ustępy 2 i 3

    Przekroczenie dziennego i/lub tygodniowego czasu prowadzenia pojazdu jest dozwolone wyłącznie w celu umożliwienia dotarcia pojazdu do odpowiedniego miejsca postoju oraz w zakresie niezbędnym do zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdów lub ich ładunku, lub w wyjątkowych okolicznościach w przypadkach, gdy kierowca musi dotrzeć do swojego miejsca zamieszkania lub centrum operacyjnego pracodawcy w celu skorzystania z tygodniowego okresu odpoczynku lub regularnego tygodniowego okresu odpoczynku . Te dwa nowe odstępstwa mogą być stosowane, gdy z powodu nieprzewidzianych okoliczności niezależnych od woli kierowcy lub operatora (warunki pogodowe, zatory komunikacyjne itp.) kierowca nie jest w stanie dotrzeć do jednego z wyżej wskazanych miejsc na tygodniowy odpoczynek bez naruszenia przepisów na odpoczynkach dziennych lub tygodniowych.

Na przykład kierowca z kraju peryferyjnego wykonujący długą podróż międzynarodową, który ze względu na nieprzewidziane okoliczności, które opóźniły podróż, nie jest w stanie dotrzeć do miejsca zamieszkania, nie musiałby, powołując się na ten przepis, spędzić 45 godzin regularny tygodniowy odpoczynek w innym miejscu niedaleko miejsca zamieszkania.

Jak wskazano w nowym art. 12 ust. 4 Rozporządzenia, kierowca ma obowiązek wskazać ręcznie przyczynę odstąpienia od ograniczeń czasu prowadzenia pojazdu na wydruku lub wykresówce lub koguta dyżurnego. To stwierdzenie czyni kierowcę odpowiedzialnym za wprowadzone informacje.

   Przedłużenie czasu prowadzenia pojazdu w wyjątkowych okolicznościach wymienionych powyżej nie może skutkować skróceniem okresu odpoczynku po tym przedłużeniu. Jak stwierdzono w nowym art. 12 ust. 5 rozporządzenia, każdy okres przedłużenia na mocy tego artykułu musi być zrekompensowany równoważnym okresem odpoczynku wykorzystanym w całości z dowolnym okresem odpoczynku, do końca trzeciego tygodnia następującego po tygodniu, w którym zastosowano odstępstwo.

Artykuł Dyrekcji Mobilności i Transportu.

   Jeżeli kierowca wykorzystał kolejno dwa skrócone tygodniowe okresy odpoczynku, czy te dwa okresy wyrównawcze mogą być dołączone oddzielnie do innych okresów odpoczynku trwających co najmniej dziewięć godzin i wykonywane podczas operacji transportu międzynarodowego?

Artykuł 8 ust. 6b

    Wszelkie odstępstwa od ogólnych zasad muszą być interpretowane i stosowane ściśle, aby nie zagrażały celom ustawodawstwa. Jak wskazano w motywie 8 rozporządzenia (UE) 2020/1054 zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 561/2006, intencją prawodawcy jest umożliwienie kierowcom odbywającym międzynarodowe podróże dalekobieżne powrotu do domu na regularny tygodniowy odpoczynek i rekompensata za poprzednie skrócone tygodniowe okresy odpoczynku.

    Art. 8 ust. 6b rozporządzenia wyraźnie określa, że ​​regularny tygodniowy odpoczynek po dwóch skróconych odpoczynkach tygodniowych powinien być poprzedzony odpoczynkiem wykorzystanym jako rekompensata za poprzednie dwa kolejne skrócone odpoczynki tygodniowy, a nie innymi czynnościami, takimi jak prowadzenie pojazdu lub inna praca . W związku z tym obie rekompensaty należy pobierać łącznie i dołączyć do obowiązkowego regularnego odpoczynku tygodniowego następującego po dwóch kolejnych skróconych odpoczynkach tygodniowych.

  Interpretacja Dyrekcji Mobilności i Transportu UE.

     Zgodnie z art. 8 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 regularne tygodniowe okresy odpoczynku i jakikolwiek tygodniowy okres odpoczynku dłuższy niż 45 godzin, wzięty jako rekompensata za poprzednie skrócone tygodniowe okresy odpoczynku, nie mogą być wykorzystywane w pojeździe. Muszą być przyjmowane w odpowiednich pomieszczeniach, jak określono w Rozporządzeniu.

      Artykuł 9 ust. 1 rozporządzenia dotyczy sytuacji, w której kierowca towarzyszy pojazdowi przewożonemu promem lub pociągiem i w tym kontekście przewiduje pewne odstępstwa. Odnosząc się do art. 8 w całości, nie pozwala odstąpić od zakazu ustanowionego w art. 8 ust. 8 korzystania z określonych rodzajów wypoczynku w pojeździe. Zamiast tego, jak wynika z jego postanowień, odstępstwa dozwolone na jego podstawie mogą dotyczyć jedynie możliwości „przerwania” niektórych okresów odpoczynku, tj. regularnego dziennego okresu odpoczynku, skróconego tygodniowego okresu odpoczynku lub regularnego odpoczynku tygodniowego. Tym samym stanowi odstępstwo jedynie od przepisu, zgodnie z którym „odpoczynek” stanowi „każdy nieprzerwany okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem”.

W rezultacie kierowca nie może przed wejściem i/lub po zejściu z promu/pociągu spędzać w pojeździe części swojego regularnego tygodniowego odpoczynku.

Artykuł 8 ust. 8

      Ustawodawstwo wyjaśnia, że ​​regularny tygodniowy odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin  musi odbywać się w odpowiednim, przyjaznym dla płci zakwaterowaniu z odpowiednim zapleczem sypialnym i sanitarnym, nie można go odbierać w kabinie pojazdu.

W prawodawstwie nie ma definicji ani listy kryteriów definiujących pojęcie odpowiedniego zakwaterowania i ważne jest, aby pozostawić elastyczność w zakresie rodzaju zakwaterowania, z którego kierowcy mogą korzystać.

Jednak art. 8 ust. 8 wyraźnie wymaga, aby kwatera posiadała odpowiednie miejsca do spania i urządzenia sanitarne. Obiekty powinny zapewniać wystarczająco dużo prywatności dla każdej osoby.

Artykuł: Dyrekcji Mobilność i Transport.